Sandy's statistieken

vrijdag 5 maart 2004

Alweer weekend, en nu met weekend verlof.
Dat is nog eens leuk...haha.
Donderdag moest ik om 11 uur op de afdeling E4VA zijn en om 10 uur waren we bij de opname balie. Daar was inmiddels al bekend dat ik zou komen, dus het begon echt. Omdat we zo vroeg waren hebben we eerst nog bij de fontein een koffie en een thee gedronken. Toen was het nog maar half 11 en toen zijn we naar de afdeling gegaan. De verpleging had koffiepauze en ik kon wel meteen naar mijn kamer gaan. Ik lig op kamer 87, een deurtje verder dan de vorige opname. Iedereen groette mij alsof ik niet weg geweest was, tja dan ga je denken, oei ik ben hier wel te vaak en te lang geweest...
Maar goed.
De eerste onderzoeken begonnen eigenlijk gelijk al. Ik kreeg een intake gesprek met een co-assistente die uitgebreid vroeg wat ik zoal gehad had en hoe het beloop van mijn cf zich had ontwikkeld en of ik wel eens ben geopereerd in het verleden. ( ja, dus: navelbreukje, groeischijf operatie rechter knie, gebroken heup, alles had niks met de cf te maken gelukkig...)
Daarna deed ze lichamelijk onderzoek enz.
Na het middag eten kwam de verpleegkundige die de opname lijst met vragen ging invullen en ze deed meteen een aantal kweekjes bij me. Een kweekje van de neus, eentje van de keel, ik moest 24 uur urine verzamelen en daaruit halen ze ook een gewone kweek. Ik kreeg een sputumpotje. En verder kreeg ik de mantoux prik om te kijken of je tbc hebt of draagt. Mocht dat zo zijn dan krijg je een pillen kuur van een half jaar geloof ik.
's middags moet ik om half 3 een hartfilmpje laten maken (ECG) en aansluitend een echocardiogram (echo van het hart)
Arjan kon op dat scherm kijken maar ik niet, hij zei dat het er wel gaaf uitzag...Als het maar goed is, maar dat denk ik haast wel want ze zagen volgens mij geen echte afwijkingen want ze waren eigenlijk binnen het half uur wel klaar.
Dat was het voor de eerste dag.

Ik lag op een kamer met een meneer die slecht nederlands sprak en die in een assielzoekerscentrum woonde ergens in de buurt van Arnhem geloof ik. Zijn vrouw was er constant en die sliep in het gastenverblijf. Ze zouden twee dagen blijven maar meneer mocht na de hartcatheterisatie van die dag niet naar huis. Toen moesten ze proberen of die vrouw nog een nachtje extra in hetgasten verblijf mocht overnachten en uiteindelijk mocht het maar om 18 uur wisten ze het nog steeds niet. Die man was ook bezig met de screening maar hij moest veel meer laten onderzoeken want hij was al een week daar en moet volgende week in zijn eigen ziekenhuis verder met onderzoeken zei ze tegen mij. Ze waren nog niet zolang in Nederland, ze vond nederlands "moeilijktaal". Ik vond dat ze aardig nederlands sprak, hij niet zo. Hij heeft helemaal niet met me gesproken. Vanochtend vroeg ik of hij naar huis mocht en hij zei alleen maar ja. en toen ze weggingen zei hij doei.

Maar goed, vanochtend begon ik nuchter...das fijn...
Om 8 uur had ik een bloedonderzoek, iets van 13 buisjes bloed....We hebben net biefstuk gegeten...
Om half 9 moest ik voor een buik echo, daarom moest ik nuchter anders kunnen ze natuurlijk niets zien, dan zit de maaginhoud ervoor. Daarna door naar de rontgen, een longfoto, neusholtefoto's, een liggende foto van de longen, en van de wervelkolom. en toen was ik klaar....
Toen ik weer op de afdeling was, kreeg ik mijn ontbijt en toen kwam dr verschurer de andere transplantatie arts. Hebben we even kort gesporken over de screening en dat ik met weekendverlof kon gaan.
Arjan zou me ophalen maar moest eerst wachten tot hoekloos geweest was, want het was tijd voor het bijvullen van het vat. Wonder boven wonder waren ze laat in de ochtend dus hij was eigenlijk snel bij mij. Ik was inmiddels even in gesprek met de maatschappelijkwerk. Zij is ook de cf maatschappelijk werkster, dus vroeg ze of ik volgende week wel met eentje wilde praten die in opleiding was, want zij weet natuurlijk mijn voorgeschiedenis al, maar als ze iemand heeft die ze niet kent zou ze dat niet vragen. Ik vind het wel goed.

Terwijl we eigenlijk weg zouden gaan, bleek dat ik nog een onderzoek moest, dat stond niet op mijn lijst geschreven, maar goed, om half 1 was dat. Longfunctie volume. Dat was best wel zwaar, dan word je geconfronteerd met longen die niet zoveel meer kunnen, iets wat ik voorheen nog wel redelijk kon doen, zo'n blaasje...
Ik kreeg bij de eerst minuut meteen last van duizelingen....Ik moest toen meteen mijn zuurstof maar even indoen.
Longfunctie moet zonder zuurstof. Dat was wel even schrikken.
Ze deed heel rustig en ze gaf me veel tijd om na de oefeningen enven bij te komen. Ik moest ook de heliumtest doen en ze hoopte dat ik dat vol kon houden omdat je dan iets van 5 tot 10 minuten moet ademen. Maar dat lukt wel goed. Toen moest ik nog in de bodybox. Dat zou wel eventjes krap worden. Gelukkig kon ze al haar metingen doen, wel in het kort...ze vond het wel goed genoeg.
Dus dat was dat.
Toen weer naar de afdeling en daarna naar huis. Zondag om een uur of 8 moet ik er weer zijn.

Toen we thuis waren ging arjan zelf even boodschappen doen, ik was toch wel een beetje moe. Later hebben we onze nieuwe aanwinst binnen gelaten en Macy zat op de stoel en ging af en toe als die kleine dicht bij haar kwam blasen....Ze rent er niet op af, maar kijkt wel met grote ogen.
Arjan heeft affiches in het winkelcentrum gehangen en nu maar hopen dat er iemand zijn kat kwijt is. Als ik terug ben uit het ziekenhuis, dan neem ik hem gewoon zelf, als ze er nog is. Macy moet er maar aan wennen. Ik heb tante patty gebeld, want die heeft 5 katten en vroeg hoe zij dat dan doen, gewoon laten gaan en de naam roepen als er geblasen wordt of als ze iets stouts doet, het is een jong spring in het veld.....
Tijdens het eten hebben we kleintje maar buiten gedaan want ze ging tussen mijn caktussen op de vensterbank zitten, daar hadden we even geen zin in, de biefstuk lag al op ons bord....

We zullen wel zien of we kleintje gaan houden...ben bang van wel....




Geen opmerkingen: