De weduwe van Indie

Gister ochtend keek ik naar nederland 1 waar de tros een koffieconcert uitzond. Normaal hou ik daar niet zo van, maar dit keer wel. Het was een concert "De weduwe van Indie" met Indische liedjes en Wieteke van Dort sprak en zong als tante Lien. Ik werd er een beetje weemoedig van want het herinnerde mij aan vroeger bij mijn indische oma. Oma Arens. Ze woonde aan de Barones de Vos van Steenwijk singel en werd de "barones" genoemd. Door ons ook wel "oude taart", maar dat wist zij weer niet. Oma was in 1957 vanuit Indie met mijn moeder naar Nederland gekomen en woonde eerst een tijdje in een pension in Zeist. Daarna gingen ze naar Sneek. En kwamen uiteindelijk in Heerenveen terecht. Oma was een echte Indische oma. Dat houdt in dat ik enorm verwend werd door haar. (Wat soms een slechte uitwerking had naar mijn ouders toe maar als klein kind kon ik dat niet weten.)
Het was altijd heel gezellig bij Oma. Oma maakte tussen de middag altijd eten voor me. Ze telde mijn pillen, toen nog granulaatjes, 40 pillen voor en 40 na. Oma maakte wat ik lekker vond. Rijst met soep, sate, lumpur, resolles, katan ( zoete kleefrijst) met abby. Heerlijk.
Mama werkte altijd tot 12 uur en dan ging ik alvast uit school naar Oma en mama kwam daar dan ook altijd. We aten daar dan en om half 2 bracht mama me weer naar school. Later ging ik zelf. Oma hield van veel mensen om zich heen en met haar verjaardag of andere hoogtij dagen had zij altijd haar nichten, neven, kennissen op visite. Die bleven dan enkele dagen en Oma had dan voor een heel weeshuis gekookt. We zaten dan met zijn allen gezellig bij elkaar te eten. Ook werden dan verhalen verteld over de familie enz. En dan op z'n indisch. Heel die generatie is er nu niet meer en toen ik dat zo zag op de tv, dacht ik weer terug aan die tijd.
Een paar jaar geleden heb ik het boek van Yvonne Keuls, "Mevrouw, mijn moeder" gelezen en het was echt sprekend mijn oma... Laatse had ik Minne gebeld, immers en die kwam ook altijd bij Oma. Wij hebben er samen hele leuke dingen beleefd en als we er over beginnen, kunnen we niet meer stoppen. Met kerst moesten we altijd de kerstboom optuigen en dan hadden we een lol. Oma had een kunstboom, wat echt een onooglijk ding was. Een soort stok met hier en daar een tak. Een keer hebben we hem midden op de tafel mogen plaatsen. Het was alleen niet handig want iedereen moest erom heen kijken. Maar Oma vond het wel mooi. Oma had overal kleedjes en iedereen struikelde erover maar oma niet hoor, terwijl zij altijd slofde.
Oma had ook overal dingen opgehangen. In de deuropening van de kamer naar de gang hing een mobiel met belletjes. Oma liep er onderdoor, zo klein was ze. Maar wij kwamen er altijd met ons hoofd tegen aan. Er waren overal snuisterijen en foto's, er was geen plekje vrij. Dat maakte het denk ik ook gezellig. En de geur, die blijft altijd in mijn herinnering. Oma gebruikte altijd menthol warmte pleisters. Als ze een pijntje voelde dan plakte ze er eentje op. Soms zat ze onder de pleisters. Ze liet ze zitten totdat ze er vanzelf afvielen. Ja douchen was er de laatste jaren niet zo bij. Ook gebruikte ze veel eucaliptus olie. Als de hond vlooien had, werd hij er ook mee ingewreven. Het arme beest. Als ik verkouden was, werd ik ermee ingewreven. Maar het hielp.
Ik heb nog een kastje met laatjes waarin ik sierraden van haar bewaar. Als ik dat open doe dan ruik ik de geur van menthol, eucaliptus.... OMA. Toen Oma overleed was ze 84 jaar. Nu zou ze 99 jaar zijn geweest. Ik denk dat ze wel een flatscreen tv had gehad want tv kijken was haar grote hobby.