Kno, golfen en paddestoelen met witte stippen

Vandaag zou ik op de thee bij mijn internetcafe collega die nu ziek is. Om 10 uur belde ze of ik haar misschien naar het ziekenhuis wilde brengen. Haar huisarts had een spoedafspraak kunnen maken en ze moest er om 11.45 uur zijn. Omdat ze heel erg duizelig is, moest ik haar soms ondersteunen en het ging allemaal goed. We werden in een onderzoekskamertje gelaten en daar kon ze op een stoel zitten die ook wat naar achteren kon zodat ze wat kon liggen.
De kno arts kwam vrij snel en zei dat ze heel erg ziek was, maar daar wil ze zelf niet zo aan. Maar goed, ze werd onderzocht, kreeg een gehoortest en een afspraak voor een ct-scan. Ook kreeg ze een recept mee tegen de draaierigheid. Maar die moesten nog bij de apotheek worden opgehaald. Ik liet haar in de auto zitten en haalde de pillen op, maar dat duurde daar lang zeg. Ik heb enig ervaring in wachten maar bij die apotheek kreeg ik zelfs het heen en weer. En ik maar hopen dat ze geen aanval in de auto zou krijgen.
Gelukkig viel het mee en heb ik haar veilig en wel thuis gekregen. Intussen was het half 2 en ik moest Chica laten plassen, ik moest nog snel wat eten en ik was 10 minuten te laat op de golfbaan voor mijn les.
Ik heb lekker lopen kletsen met mijn leraar, heb af en toe wat goede en ook slechte ballen geslagen op de oefenhole.
We stopten maar, want het ging keihard regenen en ik had er ook wel genoeg van. We hebben nieuwe afspraken gemaakt en ik heb op 11 november mijn her examen van de regels. Ik moet alleen nog de examinator bellen maar dat zal verder geen problemen opleveren.

Op een avond deze week, liep ik met Chica over het fietspad langs de ds Kingweg en toch maar niet het bosje langs het fietspad gekozen, beetje eng, je weet maar nooit he! Ik ben bezig met van alles en nog wat, ook geestelijk heb ik het behoorlijk zwaar op het moment. Het komt vast door de morfine, ik zweef wel een beetje, maar nu minder dan in het begin. Je went er toch wel een beetje aan denk ik dan maar.
Ik kan soms niet slapen want alles maalt maar in mijn hoofd, ik probeer het dan maar onder het wandelen van mij af te lopen. We lopen op de ds kingweg, zie ik daar een heel mooi dorpje staan van rood met witte stippen paddenstoelen.
Jammer genoeg had ik mijn camera niet mee, ik ben er een hele tijd bij blijven staan. Chica begon er al de balen van te krijgen want die bonsjoert er gewoon over heen. Ik besloot de volgende ochtend mijn camera mee te nemen en er foto's van te maken. Wat denk je...stonden er opeens veel meer. Oh, ik vond het zo mooi.
Tja alleen de kaboutertjes ontbraken nog. Nou, je gelooft het of niet, ik vond tijdens een van de wandelingen een sleutelhanger in de vorm van een kaboutertje...die heb ik op mijn herfsttafel bij de voordeur gelegd.

Het wandelen met de hond is voor mij een soort therapie, heerlijk gewoon!