..Met miranda werkman op de foto.. 
..papa als cameraman.. Als eerste natuurlijk de uitzending bij omroep friesland. Kreeg ik weer te horen dat ik er moe, witjes, ernstig en noem maar op uit zag....Ze hadden me toch aardig natuurlijk opgemaakt. Ik moest wel aandachtig luisteren en dan staat mijn gezicht niet in een eeuwige glimlach, daar was het onderwerp ook niet zo naar, om maar steeds met een lach aan tafel te zitten. Ik vond het bijzonder, dat een moeder over haar overleden dochter kon vertellen en dat zo kort na het overlijden. Er zijn door haar organen weer mensen gered. Heel dapper!
Ook was het verhaal van de vader van de twee broers heel bijzonder. Beide broers stonden al jaren op de wachtlijst voor een nieuwe nier. Kregen ze een dag na elkaar een donornier. Ze hoopten met kerst thuis te zijn. Dan eindelijk kwam ik, met mijn verhaal als afsluiter, om te vertellen hoe het mij gaat en hoe ik de toekomst zie.
Nou, dat zal ik vertellen, ik ga via het UWV een Individuele Re-integratie Overeenkomst (IRO) doen. Ik was daar al via restart mee bezig maar toen kwamen de vele buikpijn opnames in het UMCG er tussen. Twee weken geleden kreeg ik een brief van het UWV over www.g-krachten.nl Op die website kun je je inschrijven als g kracht, dat is gemotiveerde kracht. Ik kreeg een e-mail terug dat ik binnen 10 dagen gebeld word. Nou, dat zal dan wel, heb wel eens vaker met het UWV bijltje gehakt. Nou, na drie dagen op woensdag 24 december werd er gebeld, dat ik mij had aangemeld en dat ik al in een traject zit. Ik legde hem uit dat ik bij restart was geweest en dat er een IRO was aangevraagd maar dat ik toen weer ziek werd. Nou, deze meneer of jongen want hij had wel wat straattaal woorden gebruikt, zei dat mijn gegevens bijeen gebracht zouden worden en dat ik nadat ze mijn jobcoach bij restart hadden gesproken, opgeroepen word voor een gesprek met de arbeidsdeskundige of iemand anders. Ik weet niet meer precies wat ie nou zei. Maar goed, ik ga dus een re-intergratie programma doen maar hoe en wat weet ik nog niet precies. Dat volgt in het nieuwe jaar, waarin alle kansen nog open liggen.
..Met papa de bingoballen draaien..Verder zijn we naar de bingo geweest, hebben bij de VbbA kerstdiner gegeten en bingo gespeeld, althans, mijn vader en ik hebben gedraaid...Best lachen hoor! Vader en dochter roorda aan het ballen draaien,hihi.
..Sandy in wii actie!..
..ons kersthondje..Op woensdag avond de 24ste ben ik bij Minne en Tim wezen eten. Vorig jaar waren we er ook naar toe geweest. Arjan kon niet mee omdat hij tot laat moest werken. Ik ben daar blijven slapen en zo rond 13 uur ben ik naar Santpoort gegaan. Arjan was daar al aangekomen met chica. Marinus en Marischa kwamen er ook. Dus eerste kerstdag hebben we gezellig in santpoort bij mijn schoonouders gezeten. We hebben ge-wii-ed! Erg leuk, dacht dat het alleen voor kinderen zou zijn maar niks is minder waar!
We hebben gegourmet enz. Op tweede kerstdag zijn we naar huis gegaan, chica bij mij in de auto en de hele weg ging lekker snel, ben je nog geen 10 minuten van huis af, sta je voor knooppunt Joure zo'n half uur in de file....Ik was 10 minuten later thuis dan arjan, dus zo gek was het nog niet eens.
.. Macy tussen de bordjes die ik van margriet heb gekregen..Zaterdag hebben we boodschappen gedaan, heb ik de was weer gedaan enz. Verder lekker niksen en het hoognodige doen. Met de hond uit natuurlijk. Gisteren wat tv gekeken, de computer gewoon 5 dagen niet aan gezet, heerlijk rustig allemaal. Vanochtend hoorde ik arjan heel hard krabben, ik besloot niet weg te gaan, de pillen worden gebracht, de taxi voor 5 en 8 januari is besteld, de tandarts moet wachten tot vrijdag en ook de kaartjes voor heerenveen-roda kunnen pas vrijdag gekocht worden.
Over de tandarts gesproken: mijn kies is afgebroken, ik heb er geen last van maar de kies is nu scherp en een spoedgeval vind ik het niet om een andere tandarts te bellen. Dat kan vrijdag dus pas weer....
...Onze kaartjes...O ja, mijn ouders en ik zijn zondag 21 december 2008 nog naar de grafen gegaan. Eerst naar mevrouw Kloos in wolvega. Daarna naar pake en beppe in rottum en zo door naar ome cherry in Joure. Toen we daar aan kwamen, begon de zon even te schijnen. Toch weer een teken van boven denk ik zo...Op het veldje van ome cherry zag ik het grafje van een sportster van ons. Toen ik haar naam las, vond ik het zo'n bekende naam en toen ik de foto beter bekeek, herkende ik haar pas. Ik heb nooit geweten dat ze bij ome cherry in de buurt is. Ze zullen het wel gezellig hebben, dat kan haast niet missen met ome cherry in de buurt. Toen moesten we nog naar Marie, op het RK kerkhof in heerenveen, de vriendin van oma. Hebben we toch onze beloofde plicht weer gedaan.
Een tijdje terug kregen we van mijn oom een naamplaatje. We vonden het erg mooi en hebben hem buiten opgehangen. Eindelijk hebben we er ook een foto van gemaakt...
...Iedereen een geweldig uiteinde!!..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten