Sandy's statistieken

donderdag 22 januari 2009

Donderdag UMCG dag!

Donderdag sta ik al om 6.12 uur naast mijn bed. Ik moet naar het UMCG toe want ik heb mijn eerste dag van de follow up. Ik ben bijna twee jaar getransplanteerd en moet weer voor mijn halfjaarlijkse apk.

Om 7 uur rijd ik met de taxi naar het ziekenhuis en heb een leuk gesprek met de chauffeur. Gelukkig wel, want anders is 40 minuten stil zijn of niet begrepen worden wel heel lang.
Om 7.40 uur komen we aan, Ah, lekker vroeg dan kan ik snel beginnen. Ja, fout dus. Ik liep de radiologie binnen, staat er een bordje dat ze pas 8.00 uur open gaan. Shit, nu maar even mijn laboratoriumbriefje voor bloedprikken ophalen dan hebben we dat gehad. Ook dicht. Verdorie zeg, ben ik lekker vroeg....Maar naar het maagledigingsonderzoek bij nucleaire geneeskunde in de Langstraat. Als ik er kom, is er OOK nog niemand. Jeetje hoe laat beginnen ze dan hier allemaal...?

Even later komt de secretaresse naar me toe. Ik sta wel op de lijst, fijn, eindelijk wel iets positiefs. Ik ga even zitten in de wachtkamer en er komt nog een mevrouw zich melden. "Lekker vroeg he, zegt ze, dan ben ik misschien wel vroeg aan de beurt".
Nou, zo dacht ik dus ook, maar toen de secretaresse weer naar me toe kwam, voelde ik al nattigheid. "We hebben de aanvraag niet kunnen vinden, we moeten een nieuwe hebben maar op interne nemen ze de telefoon nog niet op". Wat een gezeik weer. Om 8.45 uur komt de secretaresse weer naar me toe, "we hebben hem binnen hoor, ze komt je zo halen". Net voor 9 uur komt er daadwerkelijk een assistente nucleair naar me toe en neemt me mee naar de ruimte waar het onderzoek gaat plaats vinden. Dat was de ruimte waar ik dit onderzoek de aller eerste keer ook heb gehad en waar arjan foto's van heeft gemaakt, dat was na de transplantatie en net drie dagen voor mijn darmperforatie.

Ik zie daar op tafel al een klaargemaakt beschuitje en een broodje liggen. Ik vraag of dat wel vet-arm is. Dat was het niet. "Dan kan ik het niet op eten want dan heb ik morgen gelijk buikpijn", zeg ik zo..." Ja, maar dat staat niet op de aanvraag, dan had je dat door moeten geven". "Ja, zeg, ik maak die aanvraag niet kwijt, je zorgt er maar voor dat er 20+ kaas komt en anders gaat het hele feest niet door". Ze aarzelde even en zei toen dat ze wel wat zou ophalen. Ik voelde mij even niet meer zo fijn en moest toch mijn tranen de vrije loop laten. Ik probeerde mij weer tot elkaar te brengen en dat lukt wel maar toen ze terug kwam zag ze zeker wel dat ik niet helemaal blij meer was.
Ik heb verder het beschuitje en het broodje met 20+ kaas op gegeten en daarna het broodje met radioactieve jam. Dat moest in 17 minuten en dat lukte, ik had zelf tijd over.
Ik heb mijn laptop uit de tas gepakt en ben tijdens de wachttijden mijn verslagen van het astma fonds gaan maken en zij ging steeds weg. Eerst 2,5 minuut en dat een aantal keren, dan 7,5 minuten en ook een aantal keren, toen 17 minuten enz..Ik heb nu de verslagen zo klaar dat het een kwestie is van doornemen enz. Dat was wel fijn.

Om 11.00 uur was ik daar klaar. Toe naar de rontgen voor een thoraxfoto en dat was boven verwachting lekker snel. Toen naar de poli en daar kreeg ik de papieren voor het laboratorium. Ik hoefde daar ook al niet te wachten. Dus het ging lekker. Weer terug op de poli moest ik eerst longfunctie blazen, wat ik onzin vond omdat ik om 15 uur uitgebreide longfunctie heb, maar het moest...tssss

Toen werd ik bij de nurse practitioner geroepen en we waren even aan het praten toen er gebeld werd. Er was wat tusseng ekomen met een patient en of ik wel even in de wachtkamer wilde wachten. Dus dat deed ik en op een gegeven moment moest ik toch echt mijn stomazakje even verwisselen, werd ik toen ik weg was weer opgeroepen. Zul je altijd zien. Ik kon nadat ik daar klaar was, meteen naar mijn maatschappelijk werk toe. Dat was wel fijn want ik kan daar alles zeggen en ook weer op de rit komen.

Daarna ben ik even naar de afdeling gelopen om te vragen of ik al even bij Jan kon komen, maar hij had veel visite en of ik dan later wilde komen. Dus toen ben ik gelijk naar de longfunctie gegaan en daar duurde het wel een tijdje voordat het onderzoek ging beginnen. Uiteindelijk heb ik daar iets meer dan anderhalf uur gezeten. Het vrouwtje wist niet of alles wel goed was en ging steeds even haar supervisor vragen of het wel goed was...duhhhh.
Maar ja, das natuurlijk nooit verkeerd. Ik moest nog een oefening over doen maar achteraf was die minder goed dan de eerste!!! Ik zit met een FEV1 rond de 3.04-3.11 maar of dat nu goed of slecht is....ik heb er geen last van, zal ik maar zeggen.

Om 16.00 uur was ik klaar en belde ik de taxi dat ik 16.30 uur klaar was. Hij meldde dat ze niet op tijd in Groningen zouden zijn maar dat er eentje zo snel mogelijk zou komen...Ik liep naar Jan toe. Jan is mijn transmaatje maar het gaat niet goed met hem. Het kan zijn dat hij het weekend niet gaat halen. Hij kreeg kanker in zijn nieuwe longen met uitzaaiingen in lever en lymfeklieren. Op zijn site kun je zijn verhaal lezen. Jans site

Ik vond het fijn dat ik hem nog heb kunnen bezoeken, nu hij nog bij kennis was. Ik wens Stans en de kinderen en verder familie heel veel sterkte toe en Jan, doe iedereen daarboven de groeten, vooral mijn broertje, ook al heb ik hem nooit gekend.

Om kwart voor 5 ben ik naar de taxi gelopen en hij stond er dus al een tijdje...Meestal moet ik 3 kwartier wachten totdat ie komt, nu dus niet, echt een dag waarin alles tegenzit, behalve dan het bezoekje aan Jan alhoewel ik het wel moeilijk vond. Ik heb bewondering voor hun, hoe ze ermee omgaan en dat stralen ze ook uit zodat je je toch op je gemak voelt.

Ik was om iets voor 18 uur thuis, ben gaan koken en Arjan kwam ook wat laat thuis, Arjan moest naar de kapper en ik ben meegereden naar de As waar ik toch op tijd was om computerlessen te geven. Gelukkig ging dat prima, en kon ik om half 10 thuis zijn.
Lekker vroeg gaan slapen, ja, na 22 uur dan, pillen tijd he!

Geen opmerkingen: